خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ [٩٦:٢]

همان کس که انسان را از خون بسته‌ای خلق کرد!

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ [٩٦:٣]

بخوان که پروردگارت (از همه) بزرگوارتر است،

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ [٩٦:٤]

همان کسی که بوسیله قلم تعلیم نمود،

عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ [٩٦:٥]

و به انسان آنچه را نمی‌دانست یاد داد!

كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَىٰ [٩٦:٦]

چنین نیست (که شما می‌پندارید) به یقین انسان طغیان می‌کند،

أَن رَّآهُ اسْتَغْنَىٰ [٩٦:٧]

از اینکه خود را بی‌نیاز ببیند!

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ [٩٦:٨]

و به یقین بازگشت (همه) به سوی پروردگار تو است!

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ [٩٦:٩]

به من خبر ده آیا کسی که نهی می‌کند،

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ [٩٦:١٠]

بنده‌ای را به هنگامی که نماز می‌خواند (آیا مستحق عذاب الهی نیست)؟!

أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ [٩٦:١١]

به من خبر ده اگر این بنده به راه هدایت باشد،

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ [٩٦:١٢]

یا مردم را به تقوا فرمان دهد (آیا نهی کردن او سزاوار است)؟!

أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ [٩٦:١٣]

به من خبر ده اگر (این طغیانگر) حق را انکار کند و به آن پشت نماید (آیا مستحق مجازات الهی نیست)؟!

أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ [٩٦:١٤]

آیا او ندانست که خداوند (همه اعمالش را) می‌بیند؟!

كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ [٩٦:١٥]

چنان نیست که او خیال می‌کند، اگر دست از کار خود برندارد، ناصیه‌اش [= موی پیش سرش‌] را گرفته (و به سوی عذاب می‌کشانیم)،

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ [٩٦:١٦]

همان ناصیه دروغگوی خطاکار را!

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ [٩٦:١٧]

سپس هر که را می‌خواهد صدا بزند (تا یاریش کند)!

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ [٩٦:١٨]

ما هم بزودی مأموران دوزخ را صدا می‌زنیم (تا او را به دوزخ افکنند)!