فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا [١٠٠:٢]

و سوگند به افروزندگان جرقه آتش (در برخورد سمهایشان با سنگهای بیابان)،

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا [١٠٠:٣]

و سوگند به هجوم آوران سپیده دم‌

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا [١٠٠:٤]

که گرد و غبار به هر سو پراکندند،

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا [١٠٠:٥]

و (ناگهان) در میان دشمن ظاهر شدند،

إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ [١٠٠:٦]

که انسان در برابر نعمتهای پروردگارش بسیار ناسپاس و بخیل است؛

وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ [١٠٠:٧]

و او خود (نیز) بر این معنی گواه است!

وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ [١٠٠:٨]

و او علاقه شدید به مال دارد!

۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ [١٠٠:٩]

آیا نمی‌داند در آن روز که تمام کسانی که در قبرها هستند برانگیخته می‌شوند،

وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ [١٠٠:١٠]

و آنچه در درون سینه‌هاست آشکار می‌گردد،